الهی: عاجز و سرگردانم، نه آنچه دارم دانم و نه آنچه دانم دارم.

الهی: اگر برداركنی، رواست،مهجور مكن، و اگر به دوزخ فرستی رضاست از خود دور مكن.

الهی: مكش این چراغ افروخته را و مسوز این دل سوخته را. الهی: هر كه را بر اندازی با درویشان در اندازی. الهی: همه تو، ما هیچ، سخن این است، بر خود مپیچ. الهی: گفتی كریمم، امید بدان تمام است، تا كرم تو در میان است، نا امیدی حرام است.

الهی: طاعت فرمودی و توفیق باز داشتی از معصیت منع كردی برآن داشتی، ای دیر خشم زود آشتی! آخر مرا در فراق بگذاشتی! الهی: امانت را می نهادی، دانستی كه چنینم؟

الهی: تا از مهر تو اثر آمد، همه مهرها به سر آمد. الهی: من كی ام كه تو را خواهم؟ چون من از قیمت خویش آگاهم. دل و دوست یافتن پادشاهی است، بی دل و دوست زیستن گمراهی. گفته نوشیست همه زهر و خاموشی زهریست همه نوش....... سبحان الله:روزی بدین روشنی، بیننده ای نی، كار نه به حسن عمل است، كار در قبول عمل است ازطاعت چه نور و از معصیت چه خلل است؟ چون سعادت و شقاوت موقوف ازل است......

الهی: به حق آنكه تو را هیچ حاجت نیست، رحمت كن بر آنكه او را هیچ حجت نیست

الهی! به حرمت آن نام که تو خوانی و به حرمت آن صفت که تو چنانی دریاب که می توانی.

الهی! اگر کوشم که خویش را بپوشم، برهنه مانم و اگر جهد کنم که به سعی خویش از تو چیزی یابم، بی بهره مانم، تا کدام داغ کردی من آنچنانم، تا به کدام نام خواندی من آنم.

الهی! نه در بندم و نه آزادم، از خود بخود رنجور و از تو دلشادم، از زندگانی خود در عذابم گویی که بر آتش کبابم، نه خورد پیدا و نه خوابم، در میان دریا تشنه ی آبم، از آنکه از خود در حجابم، منتظرم تا کی رسد جوابم.

الهی! ضعیفم خواندی و چنین است، هرچه از من آید در خورد این است.

الهی! ضعیفم خواندی و چنانم، مگذار که در پیش خود بمانم.